Во македонскиот спорт има личности кои со својата посветеност и искрена љубов кон играта оставаат длабока трага. Еден таков пример се браќата близнаци Дарко и Даниел Радески од тетовското село Брвеница – луѓе кои преку фудбалот и футсалот го живеат спортот на вистински начин, и оставаат позитивен белег каде и да се појават.
Дарко Радески, 40-годишен професионален фудбалски и футсал судија, важи за еден од најпочитуваните имиња на судиската сцена. Со долгогодишна кариера зад себе, Дарко е најчесто првиот избор за судење на најголемите дерби средби во Првата и Втората футсал лига. Својата експертиза и искуство ги пренесува и на зелените терени во Третата лига – Запад, каде што суди со ист ентузијазам како на секое ниво.
Но, Дарко не е само судија – тој е и херој. Јавноста силно го памети по храбриот чин на натпреварот меѓу Речица и Доброшти, кога во 3. коло од Трета лига – Запад му го спаси животот на фудбалерот на Речица, реагирајќи смирено и професионално во животозагрозувачка ситуација. Тоа дело само ја потврди неговата морална големина и посветеност на фудбалската игра.
Неговиот брат, Даниел Радески, но неговиот пат е играчки и тренерски. Моментално настапува за третолигашот Вардар Брвеница, а во кариерата ги носеше дресовите на Тетекс, Љуботен, Дрита и Руфеја. Освен тоа, тој е и активен футсал играч на Партизан Југ од Брвеница.
Даниел е исто така респектиран тренер. Го водеше Тетекс, а денес е предводник на футсал тимот Партизан Југ. Но, неговото најголемо достигнување е неговата работа со младите. Како основач на своја фудбалска школа со над 100 млади фудбалери, како и тренер во Академијата на ФФМ во Тетово, Даниел несебично го вложува своето знаење и искуство во иднината на македонскиот фудбал.
Браќата Радески не се само близнаци по изглед, туку и по страст, посветеност и љубов кон спортот. Почитувани од своите колеги, играчи, навивачи и целата фудбалска јавност, тие се пример како спортот може да биде вистинска љубов, а не само професија.
Нивната приказна е доказ дека вистинските вредности во спортот сè уште постојат – а Брвеница со гордост ги нарекува свои.